κουτρουλευτός

-ή, -ό [κουτρουλεύω]

κουρεμένος («η κεφαλή που σ' ομορφιά ποθές δεν είχε ταίρι κουτρουλευτή την ήφηκε το αλύπητο μαχαίρι», Ερωτόκρ.).